Funda verslaafd, dat ben ik. Ik zie lege huizen, opgeruimde huizen, maar overvolle huizen zijn er weinig te bekennen. Een enkeling neemt niet de moeite (of kan het niet) om alles voor de foto naar de andere kamer te verplaatsen, om nog een beetje een beeld te scheppen van rust en ruimte. Niemand maar dan ook niemand wordt warm van een overvolle woonkamer op die uitgerekte foto's die zo heerlijk het ruimtelijk beeld vertekenen.
Vertel me nou eens, waarom, WAAROM stouwen we het lege, ruimtelijke huis vol tot er niets meer bij kan? 70 vierkante meter en het is vol. 255 vierkante meter en het is vol. Voelen we ons geborgen tussen al die spullen? Herinneringen herleven door dat kastje van oma en het schilderijtje wat je samen met je eerste vriendje vond? Ik denk dat meubels de visualisatie zijn van geuren. We blijven graag hangen in het verleden. Net als met een geur zit je even weer in het moment van toen. Een enkeling is zo geordend en rustig in zijn of haar hoofd dat less is more de woning siert. Of zijn dit juist onrustige mensen die alleen hierdoor de rust kunnen waarborgen?
De voorjaarsschoonmaak schijnt een mens goed te doen. Het voorjaar is een gepasseerd station..De zomervakantie is om uit te rusten. In de herfst is uitzoeken van spullen op een regenachtige dag niet handig. Je moet alles toch uitstallen in de tuin. Misschien in de winter zonder sneeuw? Volgend jaar?
