Vandaag zag ik in de zomer column van het NOS journaal een verhaal over een kerk in New York. Ik ben er nog nooit geweest. Wat een stad. Het lijkt me erg indrukwekkend tussen al die hoge gebouwen te lopen. Zelf ben ik thuis al zeer onder de indruk van ons 4 meter hoge plafond op zolder. Het geeft bij een huis een gevoel dat je lucht krijgt. Als je sommige huizen op Funda ziet begin je je gelijk claustrofobisch te voelen als je die lage plafonds ziet. Ik wil best later in mijn stolpboerderij bukken in de kelder om mijn eigengemaakte jam van de plank te halen, maar een hoge open ruimte in de keuken, daar zeg ik geen nee tegen. Hoe romantisch vinden mensen het in de openlucht naar de sterren te kijken. Ruimte, lucht, groen..als we dit allemaal willen, komen we toch weer terug in de natuur. Voedsel willen veel mensen weer vers van het land. Moestuinen herrijzen, evenals restaurants met verse producten uit de achtertuin. Ja hoor: daar is dus mijn stolpboerderij met geit in de achtertuin, bramenstruiken, appelbomen, wortelen in de grond en achter de dijk de grote open zee... waar ik dan weer het liefst in de kuip zit van een laag bootje waar je gebukt gaat onder de storm, je hoofd stoot tegen het plafond als je wat eten maakt en in het vooronder ligt met je tenen tegen het dak. Het huisje waar een vriendin van mij woonde in Amsterdam met een trap waar je U tegen zegt zo steil,had tevens een laag plafond maar wat was het er gezellig. Ruimte of niet, het gaat erom met wie je het deelt...
