Pien

In september heb ik al even genoemd dat het een wens van mij is ooit een grote schuur te bezitten waar ik samen met Babs bedjes ga opknappen. We zoeken ze samen, knappen ze op en Babs gaat ze beschilderen. We hadden eigenlijk al een heel bedrijfsplan klaar ook nog samen met Pien. Pien zou voor de schuur en het geld zorgen en wij zouden het meubilair aanleveren. Het opknappen en beschilderen zouden we allemaal met elkaar kunnen doen. Eens in de twee maanden met een grote bus naar Lille om nieuwe bedjes te halen, de verfkwasten en schuurpapier hadden we al in huis. De visitekaartjes waren al bedacht. Er was alleen een maar: Pien wist van niks. Ja, die Pien zat er al tot over haar oren in maar dat hebben we haar later pas verteld. Ons hele plan viel in duigen op het moment dat Pien alleen nog met het geld aan moest komen, ze met de mededeling kwam dat ze al voor zichzelf was begonnen. Hoe kon het zover komen! Ha ha. We zaten heerlijk te fantaseren. Iedere keer wanneer ik bij de Fair-back kom aan de Ulgersmaweg staat daar een jaren zeventig bedje, met hartjes aan de voor en achterkant uit het hout gesneden, voor veel te veel geld te koop. Hij staat er al maanden maar, mocht er toch een keer een Pien voorbij komen of een oranje vis op de tiende van de maand dan zijn we iedere zondag open van 10.00-16.00 uur. Dan weten jullie dit vast. Locatie volgt nog ok? Naast mijn werk als tandartsassistente wat ik tot mijn 67e graag zal blijven doen zijn de bedjes nog een keer een droom die werkelijkheid gaat worden. Als je iets wilt moet je er voor gaan en waar een wil is is een weg. Ja, ja, het spreekwoordenboek van kerst komt wederom van pas! Hier alvast een aantal bedjes om onze smaak weer te geven! En natuurlijk de website van Babs! Enne, mocht je dit lezen Pien: alsnog joint venture?

www.babswijnstra.nl